Հայաստանի գյուղերից մեկում մի երեխա է ապրել:Նրա ծնողները մահացել են և նա ապրել է իր տատիկի հետ:Այդ երեխան փոքրինչ չարաճչի է եղել:Տատիկը,չգիտես ինչու,միշտ վախեցրել է երեխային,ասելով.<<եթե խելոք չմնաս,սատան կգա ու քեզ կտանի,նա շատ չար է,ունի պոզեր,երկար մորուք…>>,և այսպես ամեն օր:Մի օր,գիշերը,երեխան ցանկացել է գնալ զուգարան(հիշենք որ գյուղում զուգարանները դրսում են)իսկ նրանց զուգարանը գտնվել է հարևանի գոմի մոտ:Այդ օրը չգիտես ինչու հարևանը բաց է թողել գոմի դուռը,և այծերը գիշերը դուրս են եկել գոմից:Երեխան երբ մոտենում է զուգարանին,հանկարծ,ինչ-որ ձայն է լսում:Պտտվում է,և տեսնելով այծերից մեկին,կատվածահար է լինում:Այծին տեսնելով նա մտածում է,թե սատանան եկել է իր ետրից,չէ որ այծը նույնպես ունի պոզեր ու մորուք,ինչպես նկարագրել էր երեխաին իր տատիկը:Բժիշկները պարզել են,որ նրա սիրտը երկու կես է եղել:Իսկ թե ինչ է եղել տատիկի հետ,այդ մասին տեղյակ չեմ:Միայն կարող եմ ասվել,որ այդպիսք,ինչպիսին տատիկն էր,մարդ կոչվելու իրավունք չունեն:
